Στην προηγούμενη ενότητα υπήρχαν πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό για τα γιαταγάνια, τις πάλες και τα μαχαίρια. Παρακάτω, παρουσιάζεται μια συλλογή από καριοφίλια και πιστόλες του 18ου και του 19ου αιώνα, που αποτελούν μέρος μιας τεράστιας συλλογής την οποία θα βρείτε ολοκληρωμένη σε σύνδεσμο που βρίσκεται δεξιά στη σελίδα.
Καριοφίλι
Η λέξη καριοφίλι δε γνωρίζουμε σίγουρα από που προέρχεται και υπάρχουν πολλές εικασίες γύρω από την προέλευσή της.
Κάποιοι θεωρούν ότι στις αρχές του 1800 τα καλασνικοφ της εποχής ήταν τα φημισμένα όπλα μιας Ιταλικής εταιρείας, της “Carlo e Figli” (: Κάρλο και υιοί). Αυτό το “Κάρλο ε φίλιοι”, οι Έλληνες το πρόφεραν ως καριοφίλι και έτσι και έμεινε στο ελληνικό λεξιλόγιο και υμνήθηκε από τη Δημοτική και Λόγια ποίηση.
Άλλοι πάλι, ανάμεσά τους και ο Βαλαωρίτης, υποστηρίζουν ότι η ονομασία οφείλεται στο ομώνυμο φυτό - το καριοφίλι- το οποίο έφεραν χαραγμένο πάνω τους.
Τέλος, ο Λειβαδίτης το συσχετίζει με τη λέξη "φυλλοκάρδι".
Το όπλο αυτό ήταν γνωστό στους ελληνόφωνους λαούς των Βαλκανίων ως καριοφίλι (στα ελληνικά και αλβανικά), ένα μακρύκανο όπλο με δύο τύπους υποκόπανου, ιδιαίτερα δημοφιλές στα νοτιοδυτικά Βαλκάνια. Η προέλευση της λέξης και ο χρόνος κατά τον οποίο εισήλθε στην ελληνική γλώσσα δεν είναι γνωστά και έχουν αποτελέσει το αντικείμενο ζωηρής διαμάχης στις ελληνικές εφημερίδες κατά το 1865 και ξανά κατά τη δεκαετία του 1960.
Κάποιοι θεωρούν ότι στις αρχές του 1800 τα καλασνικοφ της εποχής ήταν τα φημισμένα όπλα μιας Ιταλικής εταιρείας, της “Carlo e Figli” (: Κάρλο και υιοί). Αυτό το “Κάρλο ε φίλιοι”, οι Έλληνες το πρόφεραν ως καριοφίλι και έτσι και έμεινε στο ελληνικό λεξιλόγιο και υμνήθηκε από τη Δημοτική και Λόγια ποίηση.
Άλλοι πάλι, ανάμεσά τους και ο Βαλαωρίτης, υποστηρίζουν ότι η ονομασία οφείλεται στο ομώνυμο φυτό - το καριοφίλι- το οποίο έφεραν χαραγμένο πάνω τους.
Τέλος, ο Λειβαδίτης το συσχετίζει με τη λέξη "φυλλοκάρδι".
Το όπλο αυτό ήταν γνωστό στους ελληνόφωνους λαούς των Βαλκανίων ως καριοφίλι (στα ελληνικά και αλβανικά), ένα μακρύκανο όπλο με δύο τύπους υποκόπανου, ιδιαίτερα δημοφιλές στα νοτιοδυτικά Βαλκάνια. Η προέλευση της λέξης και ο χρόνος κατά τον οποίο εισήλθε στην ελληνική γλώσσα δεν είναι γνωστά και έχουν αποτελέσει το αντικείμενο ζωηρής διαμάχης στις ελληνικές εφημερίδες κατά το 1865 και ξανά κατά τη δεκαετία του 1960.
Το καριοφίλι ήταν όπλο εμπροσθογεμές με τσακμακόπετρα για ανάφλεξη, αυτό
που αγγλιστί ονομάζεται flintlock. Η τσακμακόπετρα συγκρατείτο στα σαγόνια του
κόκορα με μια στρώση δέρμα. Οταν έπεφτε ο κόκορας η πέτρα τριβόταν απέναντι,
στον βραχίονα του καπακιού του «πιάτου», οπότε έβγαζε μια βροχή από σπίθες που
έπεφταν στο «πιάτο» όπου υπήρχε μια δόση πυρίτιδας για «προσάναμμα». Αυτή η
πυρίτιδα αναφλεγόταν και έστελνε μια φλόγα μέσα στην κάννη, στην κύρια γόμωση. Η μαύρη πυρίτιδα του καριοφιλιού επέβαλλε και μια μακρινή κάνη, ώστε να δώσει χώρο και χρόνο στην πυρίτιδα να αναπτύξει την πλήρη
προωθητική της δύναμη.
(καουμπόικο) τουφεκοπίστολο με μηχανισμό πυροδότησης Lefaucet
Ελληνική ασημένια επίχρυση πιστόλα, circa 1820
Ελληνική ασημένια επίχρυση πιστόλα, circa 1820
Ελληνική ασημένια επίχρυση πιστόλα, circa 1820
Απίστευτης ποιότητας και τέχνης ελληνικό ασημένιο καριοφύλι, γιαννιώτικη τεχνική, με τους ελληνικούς ρόδακες στο κοντάκι. Εξαιρετικά σπάνιο. Δεύτερο ήμισυ 18ου αιώνα.
Ασημένια Σουλιώτικη πιστόλα, αποκαλούμενη "ποντικοουρά", circa 1770. Μηχανισμός φωτιάς "παπαγαλάκι".
Ασημένια επίχρυση ελληνική πιστόλα, διακοσμημένη περίτεχνα από σαβάτι, circa 1830. Διακρίνεται το όνομα κτήτορα. 
Περίτεχνης ομορφιάς σκάλισμα, με σαβάτι, ασημένια επίχρυση ελληνική πιστόλα, circa 1830.
Τουφέκιο Ottoman Empire, περίτεχνο ασημένιο σκάλισμα στην κάννη και στην φωτιά του όπλου, διακοσμημένη από ελαφαντόδοντο και φίλντισι (mother of pearl). Circa 1770
Εξαιρετικά σπάνιο επίχρυσο ελληνικό καριοφύλι, μορφολογία "ψαράκι", περίτεχνο σκάλισμα, τέλος 18ου αιώνα.
Ασημένια επίχρυση πιστόλα, αρχές 19ου αιώνα.
Ασημένια επίχρυση πιστόλα, τέλος 18ου αιώνα. Περίτεχνο σκάλισμα από χρυσό στην κάννη και στην φωτιά του όπλου.
Ασημένια επίχρυση πιστόλα, τέλος 18ου αιώνα.
Εξαίρετης ομορφιάς ελληνικό ασημένιο καριοφύλι αποκαλούμενο "Νταλιάνι", τέλος 18ου αιώνα. Τύπου "ψαράκι".
Ασημένια επίχρυση πιστόλα, τέλος 18ου αιώνα.
Ελληνική ασημένια επίχρυση πιστόλα, αρχές 19ου
Εξαιρετικά σπάνιο επίχρυσο ελληνικό καριοφύλι, μορφολογία "ψαράκι", περίτεχνο σκάλισμα, τέλος 18ου αιώνα.
Ασημένια επίχρυση πιστόλα, τέλος 18ου αιώνα.
Ασημένια επίχρυση πιστόλα, τέλος 18ου αιώνα.
Ελληνικό ασημένιο “ψαράκι” καριοφίλι, Γιαννιώτικη τέχνη, με ελληνικούς ρόδακες στο κοντάκι.
Περίτεχνης ομορφιάς σκάλισμα, με σαβάτι, ασημένια επίχρυση πιστόλα, αρχές 19ου αιώνα.
Περίτεχνης ομορφιάς σκάλισμα στην κάννη και στην φωτιά του όπλου, από χρυσό, ασημένια Σουλιώτικη πιστόλα, δεύτερο ήμισυ 18ου αιώνα. Μηχανισμός "παπαγαλάκι" 
Ασημένιο εξαιρετικά σπάνιο Σουλιώτικο καριοφύλι, μορφολογία "Τ", circa 1870
a comment:
ΑπάντησηΔιαγραφή"magnificent art...." not so "magnificent"
"....δε γνωρίζουμε σίγουρα από που προέρχεται...." εφόσον δεν γνωρίζετε σίγουρα από που προέρχεται τότε γιατί συνεχίζετε να το ονομάζετε έτσι;
"....τα καλασνικοφ της εποχής...." όχι και "Kalashnikov"
"....το πρόφεραν ως καριοφίλι...." επειδή το 'l' το περνούσαν για 'i'
figli είναι στον πληθυντικό όπου σημαίνει γίοι ενώ figlio είναι στον ενικό όπου σημαίνει γιός
ο Carlo είχε έναν γιό και ένα εργοστάσιο και οι περισσότερες κάννες ήταν από την Brescia
το 1797 η Beretta απονεμήθηκε ένα "πιστοποιητικό καλής εξυπηρέτησης" από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη για την προμήθεια σε κάννες για 40.000 τυφέκια που κατασκευάστηκαν από την Brescia για το grande armee του Γάλλου αυτοκράτορα
"....και υμνήθηκε από τη δημοτική και λόγια ποίηση" και το τυφέκιο Gras M1874 υμνήθηκε από τη δημοτική και λόγια ποίηση και από εκεί και μετά όποιο τυφέκιο βλέπανε το ονομάζανε "γκρά" (δεν ήταν "όλα" Gras)
"....ιδιαίτερα δημοφιλής στα νοτιοδυτικά Βαλκάνια" λάθος, ιδιαίτερα δημοφιλής ήταν το Rasak και το Dzeferdar που ήταν Βαλκανικής κατασκευής
"....έχουν αποτελέσει το αντικείμενο ζωηρής διαμάχης...." έτσι είναι αυτά, ας προσέχατε με τις ονομασίες των όπλων
"(καουμπόικο) τουφεκοπίστολο με μηχανισμό πυροδότησης Lefaucet" που κολλάει το cow"boy" (η "φιλοσοφία" της αγελάδας) στο όλο θέμα;
"απίστευτης ποιότητας...." δεν είναι και τόσο "απίστευτης" "ποιότητας" διότι σχεδόν τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ελληνικής κατασκευής αλλά σχεδόν όλα ήταν τροποποιήσεις, μέχρι οι κάννες και οι μηχανισμοί ήταν από άλλη χώρα
"τουφέκιο Ottoman...." δεν μοιάζει και πολύ για "τούρκικο", αυτοί είχανε τα κοντής κάννης Shishane και τα μακριάς κάννης Boyliya με τις μικρές σκανδάλες χωρίς τα προστατευτικά
"εξαίρετης ομορφιάς ελληνικό καριοφύλι αποκαλούμενο "Νταλιάνι",...." δεν είναι και τόσο "εξαίρετης" "ομορφιάς", το Dalyan ήταν τούρκικο (η ονομασία προέρχεται από τούρκικη πόλη) και όχι "ελληνικό" και μοιάζει με το Rasak